Nederlands Telegeneeskundig-Genootschap, Zondag 1 december 2024

Verslag van NTG dag, zondag 1 december 2024.

Hieronder staat de optekening van de indrukwekkende speech van Susanne Heymans.

Van terminale Covid-19 patiënt naar genezen met een verboden middel.

Dank voor deze uitnodiging zodat ik in de gelegenheid wordt gesteld mijn oprechte dankbaarheid te tonen. Aan mijn goede vriend en een goede kennis welk van onschatbare betekenis zijn geweest voor mij in een periode waar ik u zo meer over zal vertellen. Dankbaarheid alsook het te kunnen eren van dokter Naomi en het Nederlands Telegeneeskundig-Genootschap. Al deze mensen hebben namelijk wel in een despotische tijd waarin angst, een opgelegd paradigma, macht, geld, controle, in een top down beleid, dat meer in tel moest zijn dan het zorgen voor welzijn en medemenselijkheid van het individu, oprecht wel gezorgd hebben voor hun patiënten en medemensen. Dit met nieuwsgierigheid, een rechte rug, zichzelf recht in de spiegel aankijkend, om zo menselijk, de geneeskunde met uiterste zorg te bedrijven.

Graag stel ik mij aan u voor; Ik ben Susanne Heymans. Moeder van 2 kinderen, dochter van mijn lieve ouders. Curator van mijn lichamelijk en geestelijk mindervalide tante welk volwassen is, maar in wezen een klein kind. Ik ben het enige echte blonde, zwarte schaap in de gehele familie, waarvan ik iedereen heb verloren in de corona tijd, zelfs tot, strijd bij de rechtbank en was je maar wel dood geweest wensen aan toe. Maar ik ben gelukkig en dankbaar, om ook zoveel meer positiefs voor medemensen te kunnen zijn die wel oprecht om mij geven. Afgestudeerd in economie, in orthomoleculair natuurgeneeskunde, kruidengeneeskunde, holistisch werk, als nog heel veel meer. Vandaag ben ik uitgenodigd om een gedeelte van mijn levensverhaal te delen met u allen. Er is nog zoveel meer te vertellen, maar dan wordt het wel een erg lange zit voor u allen... Voor het eerst spreek ik over dit gedeelte van mijn leven in en voor een groep mensen. Vergeeft u alstublieft mijn zenuwen. Wellicht dat sommige mij herkennen van mijn verklaring bij de buitenparlementaire onderzoekscommissie, welk nog steeds op beeld is terug te vinden op de site van
Het andere nieuws, oktober 2021. Alsook op schrift in het boek van de tweede tussenrapportage BPOC. Recent zijn dokter Naomi en ikzelf ook kort geïnterviewd voor een boek dat nog zal uitkomen, waar Dhr. Staderman aan werkt. Ik heb vandaag 20 minuten de tijd gekregen, welk voor mij een zeer intens relaas is. Ik ga echt mijn uiterste best doen dit binnen de gestelde tijd te behalen. Al kan ik niets beloven op de minuut af. Eventuele vragen wil u ik vragen graag tot het laatst te bewaren alstublieft. In mijn relaas neem ik u mee terug naar de periode medio september /oktober 2021. Graag wil ik mijn eigen ervaringen in contradictie en verbazing stellen hoe er met mensen werd en wordt omgegaan, dit aan u voorleggende vanuit mij als medemens en patiënt perspectief. Wij, ik als patiënt vertrouwde er toen nog op dat de afgelegde eed van Hippocrates die o.a. artsen afleggen, universeel is en ter aller tijde gewaarborgd diende te blijven.

Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patient voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen.

Houdt u deze mooie gedachte vast terwijl ik klein stuk van mijn relaas aan u voorleg.

In de waanzinnige periode waar er veel onduidelijk was en vragen gesteld werden had ook ik vragen. Mijn erfelijke bindweefsel aandoening zorgt ervoor dat ik met vele specialisten en huisartsen in aanraking kom. Voor mijzelf en mijn kinderen. Ook heb ik de zorg voor mijn lichamelijk en geestelijk mindervalide tante die in een zorg instelling woont. Vanzelfsprekend verdiep je jezelf daarom extra in materie welk voor iedereen onzeker was. Zeker wanneer je de zorg hebt voor iemand anders die niet voor zichzelf kan en mag beslissen. Zo is mijn tante, ze is een kind, meerdere keren alleen, als ook de gehele groep minder valide mensen maanden achtereen, opgesloten geweest in quarantaine, dit in opdracht van al haar huisartsen en de zorg instelling: Immers zo stelde deze; groep belang gaat voor individueel belang. Personeel liep vervolgens wel in en uit met alle gevolgen van dien. Mijn tante was daarbij de eerste keer let op: Asymptomatisch, dus zonder klachten, en negatief getest. Maar let op: misschien, wellicht, ooit, in aanraking is geweest met iemand op de dagbesteding, die misschien, wellicht, ooit, ook Covid heeft opgelopen bij de buren... Beide mensen waren en bleven overigens negatief getest. Ze is toen, buiten ook nog de groep quarantaines, voor 10 dagen, zelfs tot 2 keer toe in covid tijd, alleen opgesloten geweest, op een vol slaapkamertje van 2.5 bij 3 meter. Een kiepraampje welk max. 3 cm open kon om te luchten, waar ze alles op haar slaapkamertje alleen moest doen. Eten en drinken, poepen en plassen, zich wassen, verplicht mondmasker op, en personeel in astronauten pakken. Ze heeft nu nog steeds een trauma hierover. Geloof mij maar als ik zeg dat ik de boel telkens en nog steeds behoorlijk op stelten heb gezet, met overigens zeer nauwelijks resultaat, en nog steeds word ik als lastig gezien en niet serieus genomen door de “zorg” instelling tot de directie aan toe. Zo was en werd ik al heel snel een snappie. Er klopte van alles niets aan beleid dat werd gepropagandeerd door de overheid. En stelde ik vragen waar de” gevestigde orde”, instellingen, en huisartsen en specialisten totaal niet blij mee waren. En waar ik ook totaal geen antwoorden op kreeg. Verzonnen huisregels boven op de verschrikkelijke overheid regels, een boek vol kan ik er over schrijven, niet zeuren, wel prikken, gewoon luisteren, en uitvoeren, alles is immers veilig en effectief. Als ik vroeg voor mijzelf en of voor mijn tante, waarvoor precies dan die effectiviteit op individueel niveau goed voor zou zijn was ik maar lastig. Er waren immers geen bijwerkingen bij de injecties. Het beleid en extra verzonnen huisregels werden en worden klakkeloos uitgevoerd.
Onze huisartsen en specialisten wilden/ maakten zelf ook de bewuste keuze, zich totaal niet te willen ! verdiepen, te willen ! overwegen en of te luisteren naar mijn inbreng en of vragen. Toen ik aan alle huisartsen en specialisten een formulier onder hen neus duwde van er zijn toch geen bijwerkingen…dan teken je toch even voor de eventuele gevolgen mocht het toch mis gaan, Maar nee, dat was natuurlijk absoluut niet de bedoeling. Ze lachte mij uit, hoe kom je erbij dat ze zouden tekenen. Dus men eist/promoot ondertussen wel dat je moet injecteren met een experimenteel goedje, een gentherapie, Zonder echt informed consent. Zonder bijsluiter. Zonder gesprek op inhoud. Maar ja, Je neemt het toch tenslotte wel vrijwillig als patiënt... Wat een desillusie kan ik u verzekeren.

Hoe anders was het met dokter Naomi en het Nederlands Telegeneeskundig-Genootschap toen ik ernstig ziek werd. Dokter Naomi heeft zelfs speciaal voor mij contact opgenomen met Pierre Kory. Kijkt u alstublieft o.a. op Wikipedia naar Pierre Kory zijn uitmuntende curriculum. Er werd een echt advies op maat opgesteld, door dokter Naomi als ook door het Nederlands Telegeneeskundig-Genootschap werd er herhaaldelijk terug contact opgenomen en alles doorgesproken. Samen deden ze er echt alles aan om mij erdoor heen te krijgen. Deze artsen en apothekers, en niet te vergeten de ict’ers, en alle medewerkers, hebben vele mensen levens en kwaliteit jaren gered. Mijn relaas is er maar 1, van de vele medemensen die ze gered en ondersteund hebben. Mijns inziens, Deze mensen verdienen een lintje i.p.v. boetes en de goede naam in diskrediet te brengen. Maar ja, het gaat immers niet bij de politici, beleidmakers, lobby om mensen levens, het gaat erom dat je door hen opgelegde regels en wetten moet volgen. Zodat deze geld, macht en controle krijgen.

Mijns inziens; Er zijn ongeveer 80.000 artsen in Nederland, welk geen informed consent hebben overlegd met hun patiënten. Gewoon prikken hoor. Deze artsen, zouden beboet moeten worden! Wegens nalatigheid in informed consent is mijn mening.

Zoals meerdere beruchte politici het zo typisch verwoorden, Ze hadden het voor geen goud willen missen. Bek houden, top down luisteren en uitvoeren, en vooral prikken. Mijn maag draait nog steeds om bij die woorden en daden, bij zoveel verschrikkelijke ellende en verdriet welk er is veroorzaakt…en nog steeds.

Zoals eerder gezegd het was september 2021 en ik werd ziek, uiteindelijk zelfs ernstig ziek. Zelf vermoed ik door de vele stress factoren. Hoofdpijn, keelpijn, koorts, verkouden, ziek zwak misselijk ellendig. Bed in en uitzieken. Ik maakte mij er niet druk om, iedereen heeft wel eens griep/ Covid zoals later zou blijken uit de meerdere verplicht opgelegde pcr testen. Zoals altijd nam en neem ik dagelijks mijn standaard voedingssupplementen in. Omdat ik weet dat een goede basis een goed vertrekpunt is om je immuunsysteem zijn werk te kunnen laten doen. Vitamine A, D, C, B, Multi vitamine, Zink, Q10, omega 3, foliumzuur, Kurkuma met zwarte peper, magnesium, nigella /zwart komijnzaad. Daarbij nam ik acetylcysteïne bruistablet, Oscillococcium.

Ik moest in opdracht van de GGD in 10 dagen quarantaine, maar na terug berekenen van de eerste klachten mocht ik alweer bijna uit quarantaine zo zei de GGD. Dat was dus op de donderdag dat ik uit quarantaine mocht. Op de vrijdag begon ik echter flink te hoesten, een terug val, toch maar contact opgenomen met mijn huisarts. Wat nu te doen? Ik mocht langskomen op het einde van de dag. Later kwam ik erachter waarom ik altijd op het einde van de dag welkom was. De longen zijn beluisterd, saturatie opgenomen, alles was stabiel. We kijken na het weekend wel verder was de boodschap. In het weekend ging het echter steeds slechter, hoge koorts, kortademig, duizelig, veel hoesten, slijm dat niet opgehoest kon worden, op een gegeven moment hoeste ik bloed op. Welk steeds erger en steeds meer werd. Maandag morgen de huisarts direct gebeld. Ik mocht op het einde van de dag pas komen zo zei de receptioniste, en nu komt het; Aangezien ik Covid had moesten ze anders de praktijk poetsen waar ik was geweest, wanneer ik tussendoor op de dag zou komen, en daar hadden ze echt geen tijd en zin in …Want op het einde van de dag moesten ze toch alles poetsen…daarom dus pas welkom op het einde van de dag.. Op het einde van de dag dus bij de huisarts aangekomen, daar gingen direct alle alarm bellen af. Saturatie 50 procent. Longen zaten vol met slijm/bloed. Verdacht van een longembolie. Direct naar de eerste hulp in het ziekenhuis te Weert. Ik bleek ook “happy” saturatie te hebben zo is mij later uitgelegd. Met happy saturatie gaat het, zo voelt het, nog enigszins met je, tot het kantelpunt bereikt is en dan gaat het zeer snel achteruit. Dus zaak is, voor het kantelpunt te blijven. CT -scan gemaakt, bloed afgenomen, longfoto’s gemaakt. Saturatie, bloeddruk, zuurstof gekregen ect. De hele riedel. Ze wilde mij op de intensive care plaatsen. Ik weigerde pertinent, een familielid had een paar weken eerder voor maanden op meerdere ic-afdelingen in verschillende ziekenhuizen gelegen met Covid en door mijns inziens, deze verkeerde behandelingen hiervoor, tot zeker 3 keer is hij door het oog van de naald gekropen, en nu heeft hij uiteindelijk 2 donor longen en levenslange zware medicatie… Echter iedereen binnen snappie wereld wist in die periode al, wanneer je op de Intensive care komt, dan kom je er waarschijnlijk niet meer goed van af. Het opgelegde protocol deugd niet. Dus werd ik onder protest van de longarts alsnog opgenomen op de Covid afdeling. De verpleegster van transport die dienst had deze avond was ontzettend bang voor de Covid afdeling en voor mij. Deze verpleegster moest mij eigenlijk een trombose injectie geven, welk ze niet deed. Ze durfde niet in mijn buurt te komen. Deze trombose injectie heb ik uiteindelijk zelf maar gezet bij mijzelf. Na de uiteindelijke overdracht aan de Covid verpleegster kreeg ik van deze covid verpleegster, Dexamethason 6 mg, de zuurstof werd nogmaals verhoogd, en paracetamol. En zo ga je de nacht in, waar ze mij erg vaak zijn komen controleren. Dinsdag morgen vroeg, ik was alleen in quarantaine op mijn kamer, kwam mijn longarts. Ze had alle uitslagen nogmaals bekeken, en ze had geen goed nieuws. Botweg zei ze, het is afwachten, Maar zoals het er nu uitziet moet je met maximaal per 1 uur leven. Eigenlijk per 30 minuten. Je longen zitten vol, alleen bovenin heb je nog wat ruimte. Je kunt het beste al afscheid nemen van je kinderen en de mensen die je nog wilt spreken, maar dan wel telefonisch. Ik was verbijsterd, ik vroeg, kunnen ze niet komen, ik mag vanmiddag toch ook bezoek van maximaal 2 personen 1 uurtje. Nee dat was niet mogelijk, regels zijn regels. En het is afwachten als je vanmiddag haalt. Dus bel ze maar. Ik zei, er moet toch nog wel wat mogelijk zijn? Nee, dat was er niet, zei de longarts alleen afwachten. Ik zei, Jawel! Ik hoor en lees goede resultaten over gebruik van Ivermectine en of HCQ. In het arme buitenland wordt het zelfs gratis verstrekt bij de eerste symptomen, neem dit. We kunnen dat toch proberen, ik heb niets te verliezen, desnoods teken ik wel voor eigen risico. Dat hoor je immers toch dat dat wel eens gedaan wordt zei ik. Nou daar had ik wat gezegd! NEE, NEE NEE, En ik ga niet met je in discussie. Ik zeg discussie, ...een gesprek bedoelt u. Nee! Het gebeurt niet zei de longarts. Je krijgt geen Ivermectine. Punt. Ik heb vervolgens fysiotherapie oefeningen en ademhalingsoefeningen geëist van haar. Omdat ik weet dat mijn cellen zoveel mogelijk zuurstof nodig hebben. Deze heeft ze toegezegd en heb ik ook gekregen. Nogmaals getracht Ivermectine te krijgen... Nee, Ik wil er totaal niets over horen. En weg was ze. In shock was ik, ik dacht hoe dan, jouw angst voor je baan en reputatie is je meer waard dan mijn leven. En dan ben jij een arts.

En dan moet uiteindelijk toch gaan bellen... Verschrikkelijk. Een ware hel. Dat wens je echt niemand toe. Ik heb mijn kinderen, beide nog schoolgaande gebeld. Mijn oudste kind was bij haar bijbaantje, ze was totaal van de kaart, verschrikkelijk huilende opgehangen uiteindelijk. Mijn jongste kind kon het niet aan om met mij te spreken over afscheid nemen, dus heb ik geen afscheid kunnen nemen. Ik heb mijn ouders gebeld, wat zeg je dan in vredesnaam tegen ze, behalve ik hou van jullie...zo verschrikkelijk verdrietig. Ze zouden zo snel mogelijk op bezoek komen, maar wilden ook zichzelf beschermen. Aangezien ik Covid had... Ja, de opgelegde angst propaganda zat er toen nog diep in. Uiteindelijk heb ik mijn oudste kind en mijn ouders gelukkig wel nog gezien de dinsdag avond.

Maar toen ik die dinsdag morgen de telefoon neer had gelegd van mijn lieverds, werd ik mij toch een portie nijdig en strijdlustig. Ik dacht bekijk jij het je maar, de “geleerde “longarts, muts dat je bent, het is mijn leven en ik ga ervoor vechten. Ik ga terug naar mijn kinderen en ouders. Met en of zonder jouw toestemming.

Zo heb ik mijn goede vriend gebeld, wil je met spoed iets voor mij doen alsjeblieft? Ik heb contact opgenomen met een goede kennis, waarvan ik dacht te weten, die heeft mogelijk Ivermectine. Deze heeft overigens zonder dat ik het wist ook contact opgenomen met dokter Naomi. Zo heb ik recent pas vernomen. Aangezien deze kennis ook deelneemt in onze gezamenlijke passie en dus dokter Naomi ook op deze wijze kent. Ik heb dokter Naomi privé geappt, we kennen elkaar want we hebben namelijk gezamenlijk dezelfde passie. En ik heb met het Nederlands Telegeneeskundig-Genootschap contact opgenomen.

Mijn goede vriend heeft de verdere communicatie met het Nederlands Telegeneeskundig-Genootschap opgepakt en overgenomen namens mij. Omdat het anders te veel werd voor mij. En hij is direct in de auto gesprongen om te rijden naar de goede kennis van mij welk mogelijk de Ivermectine had. Gelukkig had ze deze inderdaad in huis. En heeft deze direct belangeloos beschikbaar gesteld. Waar ik haar direct en later uiteraard nogmaals voor heb bedankt. Ik had dus meerdere lijnen uitgezet, immers wanneer je tijd dringt, 30 minuten per keer je leven op de klok voorbij te moeten zien trekken, dan zet je echt alles op alles. Wie reageert het eerst? Dokter Naomi was zeer snel, de situatie uitgelegd en overlegd samen, ze is direct gaan handelen. Ze heeft dokter Pierre Kory in America benaderd om mijn zaak te bespreken. En kwam al snel met een informed consent behandelplan dat speciaal was afgestemd op mij. Later pas begreep ik dat ook deze artsen dachten dat ik het misschien niet zou halen, maar vol goede moed hebben deze wel alles op alles gezet!

Nu wist ik een dosering en behandelplan. Ook vroeg dokter Naomi als ik aan Ivermectine kon komen. Als het goed is wel zei ik. Dokter Naomi zei; zo niet dan laat het mij direct weten. We regelen dat dan wel netjes, via off label gebruik. Mijn goede vriend had ondertussen ook contact gelegd met het Nederlands Telegeneeskundig-Genootschap. Ook deze artsen waren direct snel en keurig geregeld met alles, net zoals met dokter Naomi, Ivermectine was eventueel mogelijk off label, via een apotheek, het ligt voor je klaar als je het nodig hebt, en de eerder gestelde dosering door dokter Naomi en dokter Pierre Kory werd ook bevestigd door deze artsen. Evert, zette de aanmelding voor hulp snel door naar dokter Niek en dokter Alexander, deze bleven constant contact houden zo vertelde mijn goede vriend mij. Ook later toen ik uit het ziekenhuis was hebben ze nog follow up gedaan.Net als dokter Naomi dit ook heeft gedaan.

Enfin, Mijn goede vriend was inmiddels al op de terug weg van mijn goede kennis, met de Ivermectine en een hoge dosis vitamine C poeder en we hadden een behandelplan in bezit. Hij was echter geen familie en mocht eigenlijk niet bij mij binnenkomen. Maar de covid verpleegster deed gelukkig niet moeilijk. Om 15 uur was het bezoekuur. De Ivermectine was nu dus binnengesmokkeld in het ziekenhuis met een behandelplan. Omdat ik er ernstig eraan toe was, heb ik een hogere dosis gekregen dan normaal wordt voorgeschreven. Ik nam, 4 tabletten van 5 mg Ivermectine verpulverd in 1 keer in, samen met een flinke schep 2000 mg vitamine C poeder , welk onder de appelmoes geroerd en opgegeten. Na zo’n 30 minuten voelde ik al, dit gaat iets doen. Ik keek mijn goede vriend aan, nu heb ik er vertrouwen in zei ik. S ’avonds nogmaals 4 tabletten van 5 mg Ivermectine en mijn standaard vitamine supplementen zoals eerder genoemd, wederom Acetylcysteïne en weer een dosis vitamine C. En alle medicatie van het ziekenhuis ging natuurlijk ook de gehele dagen door. Dexamethason 6 mg, paracetamol en zuurstof.

Vanaf de woensdag heb ik de Ivermectine tabletten verdeeld op 4 maal daags 2 tabletten van 5mg. In totaal 10 dagen gebruikt, waarvan de laatste 3 dagen afbouwend. Omdat ik mijn medicijn spiegel hoog wilde houden heb ik de Ivermectine tabletten verdeeld op 2 s ’morgens, 2 s ’middags, 2 s ’avonds, 2 s ’nachts.

Woensdagavond mocht mijn zuurstof al verminderd worden. Een andere longarts was s ‘middags nog komen kijken bij mij. Donderdag werd de zuurstof wederom verminderd. En donderdag avonds mocht ik helemaal van de zuurstof af, wel met de zorg, we houden je in de gaten. We komen vannacht nog een paar keer kijken bij je.

Vrijdag morgen kwam mijn eigen longarts, ik hoorde haar al op de gang met verplegend personeel praten. Ze informeerde naar de waardes ect. Nee, dat kan toch niet, hoe is het mogelijk. Hoorde ik haar zeggen. Ze kwam binnen, pakte mijn bedrand vast en zakte iets door de knieën. Hoe kan dit zei ze... Dit kan echt niet, Ik dacht... ojee, nu mag ik niets zeggen, omdat ik deze geweldige artsen en mijn goede vriend en kennis die mij wel hebben geholpen niet in de problemen wilde brengen. De artsen van Nederlands TeleGeneeskundig-genootschap moesten immers hun geweldig goede werk voort kunnen zetten. Mijn longartsen waren echt totaal verbijsterd, en ik mocht naar huis… Wel adviseerde deze nog steeds een Covid injectie te nemen…Al was het er maar 1…

Waanzin, nog niet misschien zei ik, en daarbij mijn immuniteit waardes zijn mega hoog nu. De bijwerkingen zijn, zo is nu bekend, in de achtergehouden bijsluiter van 757 pagina’s van Pfizer wellicht erger dan de kwaal. Zo is helaas ook gebleken bij vele, vele medemensen. Ook uit vele eigen ervaringen kan ik deze mogelijke bijwerkingen beamen.

Mijn goede vriend heeft mij vrijdagmorgen opgehaald uit het ziekenhuis. En ik was gelukkig weer thuis bij mijn kinderen en ouders. Dus op maandag was ik op sterven na dood, en vrijdagmorgen weer thuis.

Ik heb het gebruik van de Ivermectine gedurende dat ik in het ziekenhuis was, en erna wel doorgegeven aan mijn fysiotherapeut, mijn ademhalingstherapeut, en een snappie verpleegster van de covid afdeling in de hoop dat het roddelcircuit in het ziekenhuis zijn werk zou doen. Ook heb ik het gemeld bij de long verpleegkundige die 5 weken later belde om te checken hoe het was. Ze was zeer enthousiast; Echt waar, wow zei ze, bestaat er echt zo een werkend middel, daar wist ze niets van. Spel de naam even, Hier moeten we iets mee doen! Ze zou het direct oppakken met de longarts. Geweldig! Echter de volgende keer dat ze mij belde was van het enthousiasme in zijn geheel niets over… Nee, ze wilde er totaal niets meer over horen. De longarts was namelijk absoluut niet blij.

Mijn revalidatie bij de fysiotherapie Covid herstel groep verliep vlotjes. Ik was de beste uit mijn groep, ging met sprongen vooruit, terwijl ik er het slecht bij had gelegen zo bleek uit onze gesprekken. Het verschil mijns inziens. Buiten mijzelf als mens, de Ivermectine. Natuurlijk moest ook ik aan mijn conditie werken. En had ik watten in mijn hoofd. Maar bij mijn ontslag uit het ziekenhuis had ik al 94 procent saturatie, na 5 weken, 97 procent, en nu weer 99/100 procent. Ik trainde iedereen bij de Covid revalidatie groep eruit. Zo erg om te zien, dat deze medemensen het zo ontzettend moeilijk hadden en hebben, bij elke oefening weer. Terwijl dat wellicht niet nodig was geweest. Met wel de juiste behandeling. In plaats daarvan hebben de politici en beleidsmakers bewust en klakkeloos, angst aangejaagd, experimenteel geïnjecteerd, en een werkbaar nobelprijs winnend medicatie achtergehouden omdat men anders de noodtoelating voor de genetische injecties er niet doorheen gepusht kreeg vanuit de big pharma met big money voor ogen. En ondertussen wilden deze politici, beleidmakers en lobby de macht en controle vergroten voor hen, ten koste van ons medemensen. Maar dit alles is mijn persoonlijke aanname. Het opgelegde beleid en de protocollen, top down, klakkeloos uitvoeren, heeft heel veel verschrikkelijk veel ellende, vele mensen levens en kwaliteit jaren gekost. Ook bijna mijn leven! Daarom zullen we om recht te doen, aan al deze getroffen medemensen, ons zelf moeten blijven uitspreken, echt samen rechtop blijven staan, samen delen van informatie en dialoog houden, samen luisteren naar elkaar, samen oprecht zorgen voor en met elkaar.

We deden en doen het immers toch Samen … Deze lijfspreuk was niet voor niets gekozen in Covid tijd. Laten we samen hier nu ook gevolg aan blijven geven.

Samen netjes en beleefd. Gelukkig komt de waarheid immers toch altijd boven.

Graag sluit ik nu af met een oprecht en speciaal dank voor iedereen die mij wel heeft geholpen, die geïnteresseerd zijn in mijn relaas, die mij gesteund hebben. Medemensen, die net als ik zelf de rug recht hebben gehouden, en die zichzelf ook recht in de spiegel aan kunnen kijken. En dank ik u allen voor uw aandacht met de woorden die oprecht van groot belang zijn voor medemensen en patiënten. Juist ook in tijden van crisis en nood!

Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen.

Dank u wel. Susanne Heymans

Samen bouwen we aan een toekomst met meer transparantie, betere zorg en versterkte patiëntenrechten.